Monkey Business
Door: Carola en Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan en Carola
04 Juni 2008 | Indonesië, Batavia
Hallo! Daar zijn we weer!
Na 1 dag Kuala Lumpur, waar we onze drogisterijspullen goed konden aanvullen, zitten we alweer een dikke week op Sumatra. Na 1 nacht Medan, waar we zijn verwend met verse mango uit eigen tuin en hagelslag, zijn we deze vieze, onaantrekkelijke stad gauw uitgevlucht voor een nieuw, bijzonder avontuur.
De locale bus, volledig volgepropt, bracht ons in dik 3 uur in Bukit Lawang, midden in de jungle. Na stortregens, omgevallen bootje, slapen in de jungle, slangen en een aap op onze kamer, kunnen wij zeggen dat we de jungle goed hebben doorstaan.
In Bukit Lawang hadden we al snel een erg leuke bungalow gevonden met uitzicht op de jungle, de rivier en hopelijk orang oetans.
Het was er erg rustig, weinig toeristen, hoewel ze er hier om zitten te springen! Helaas is in 2003 het toerisme ingestort, doordat een vloed het dorp bijna volledig heeft weggevaagd. Nog steeds is men bezig met de wederopbouw van het dorp. Toch zijn de mensen, ondanks dat de meesten destijds alles zijn kwijtgeraakt en er veel doden waren, heel positief en erg vriendelijk.
Die middag zagen we al gelijk de eerste orang oetans.
GEWELDIG!!!
Vanaf ons terras zagen we er een aan de overkant van de rivier rondstruinen. Uiteraard wilden we dit van dichterbij bekijken. Met een kleine kano hebben we ons naar de overkant van de rivier laten brengen, naar het voedingscentrum. De orang oetans die hier gevoerd worden, zijn semi-wild en zijn gered uit gevangenschap of vanuit plaatsen waar de bossen gekapt zijn. Ze worden bij dit centrum extra gevoerd om weer op krachten te komen. Er leven er nu ongeveer 500, wild en semi-wild.
Aangekomen aan de overkant zagen we gelijk 3 orang oetans, wachtend op hun maaltje. 1 moeder met jong en Rada, een jong vrouwtje. Van enkele meters afstand konden we de beesten observeren terwijl ze lekker met elkaar aan het spelen waren. Daarna op naar de voedingsplek. Hier zaten nog een stuk of 5 orang oetans, waaronder Jackie die iedereen wil knuffelen en een grote wilde mannetjes orang oetan, waar zelfs de rangers veel respect voor hebben. De beesten zijn dan ook erg groot en sterk. Het mannetje weegt bijvoorbeeld bijna 100 kg!
Het middagmaal bestond uit bananen (jaja), meloen en vetvrije melk die de orang oetan gewoon uit een bekertje drinken. Een geweldig gezicht en heel mooi om mee te maken.
Toen we de volgende dag het dorpje inliepen, zagen we alweer een orang oetan aan de overkant van de rivier. Er waren net veel kinderen aan het zwemmen, maar ze moesten direkt het water uit. Je weet nooit wat zo'n aap doet natuurlijk. De kinderen hadden inmiddels 2 attracties: De aap en ons! Hello Mister, Hello Miss! How are you?
's Middags besloten we nogmaals naar het voedingscentrum te gaan. De vorige dag was het zo leuk! Weer met de kano over, maar op het moment dat we aan de overkant waren, begon het te stortregenen en te onweren. Gelukkig konden we samen met de rangers en nog enkele toeristen schuilen bij de villa van het centrum. Net als wij houden ook orang oetans niet van regen en dus werd er ook niet gevoerd. Ze zouden tenslotte toch niet uit hun schuilplaats vandaan komen.
Hoewel... Ineens zagen we daar weer de moeder met haar kind en Rada. Hard rennend, bang om nat te worden (het zijn toch echt net mensen!), kwamen ze richting villa. De moeder installeerde zich met haar jong op de reling van de veranda en Rada zocht een plekje in een gat in het plafond. Van heeeeeel dichtbij konden we de beesten nu zien ,terwijl zij hun eten en drinken kregen. Voor het eerst tijdens onze reis hadden wij onze camera vergeten!!! Echt heel jammer dat we hiervan niets hebben kunnen vastleggen, maar aan de andere kant goed, want de camera was vast nat geworden.
Zo hebben we een uur lang doorgebracht bij de villa. Toen vonden de rangers het tijd naar de overkant te gaan, voordat de rivier te hoog zou zijn en we deze niet meer konden oversteken. Toen we dit hoorden, bedachten wij gelukkig dat we dan wel in de eerste kano moesten zitten. Brutaal als we zijn geworden tijdens deze reis, stonden we dus vooraan en bereikten we als eerste de overkant. Het spoelde nog steeds en we waren in no-time zeiknat. Terwijl we naar ons hotel renden, hoorden we ineens gegil. Toen we achterom keken, zagen we allerlei mensen in het water. De 2e boot was omgeslagen en de mensen werden meegesleurd in de rivier. Een eng gezicht om te zien, maar gelukkig stond iedereen enkele ogenblikken later weer aan wal. De rivier was ook ineens niet mooi helder meer, maar viesbruin en het water steeg snel. Al met al een nare, rare belevenis.
Toen we dan zeiknat onze kamer bereikten en Jan de deur opendeed, wachtte ons een nieuwe verrassing.
Op ons bed zat een makaak-aap uit het raam te staren en te wachten tot het droog werd.
Met behulp van enkele stenen is de aap snel weggejaagd en konden wij eindelijk even bijkomen op ons balkon. Hoewel... Overal om ons heen zaten makaken. Ze waren voor de bui al onrustig en dat was niet bepaald minder geworden. Met luide knallen lieten ze zich op ons dak vallen. Een balkon verder was volledig bezet door de beesten, die daar zaten te spelen. Vlak voordat de regen stopte, waren ze ineens allemaal weg. Aan het gedrag van deze apen kon je dus goed zien wanneer het ging regenen en wanneer het weer droog werd.
De 2 dagen daarop hebben we een jungle trekking gedaan. De eerste dag hebben we een mooie, moeilijke tocht gemaakt door de jungle. Gladde paadjes, soms zelfs een beetje te glad. Gedurende de hele tocht moesten we alert zijn op orang oetans. Mochten we een wilde zien en deze kwam uit de boom, dan moesten we maken dat we wegkwamen. Erg spannend dus. Uiteindelijk hebben we weer zo'n 5 orang oetans gezien. Heel erg mooi. Het was die dag heel warm en vochtig en toen we aankwamen op "de camping" hebben we gelijk een duik in de rivier genomen.
Het Hilton, zoals het door de gidsen genoemd werd, bestond uit een stuk plastic en zeer dunne matjes. Door alle geluiden, geritsel, gekriebel en stenen die in ons lichaam prikten, hebben we niet veel geslapen. Maar de vers gebakken bananenpannekoeken, de ochtendduik in de rivier en het raften terug naar het dorp maakten veel goed.
2 mooie dagen dus!
De volgende dag zijn we weggegaan uit Bukit Lawang richting Berastagi, een tussenstation op de weg naar Lake Toba. 6 uur lang hebben we als sardientjes in een blikje in een oude, gammele bus gezeten. Bedenk daarbij de vieze, rokende mensen, de uitlaatgassen, de warmte en vochtigheid. Jullie begrijpen het vast: We waren het spuugzat na deze tocht. Gelukkig hadden we een leuk hotel uitgezocht, waar we gelijk maar 2 nachten zijn gebleven.
Afgelopen maandag zijn we verder gegaan naar Lake Toba. We zitten nu op het eiland Samosir in het plaatsje Tuk Tuk (en da's geen grap :-) )
We hebben een hele leuke cottage en denken dat we ons hier wel weer een aantal dagen gaan vermaken met o.a. fietsen, brommer huren en misschien wel zwemmen.
Jullie horen het wel weer!
Groeten uit een nog steeds warm Indonesie.
Jan en Carola
Na 1 dag Kuala Lumpur, waar we onze drogisterijspullen goed konden aanvullen, zitten we alweer een dikke week op Sumatra. Na 1 nacht Medan, waar we zijn verwend met verse mango uit eigen tuin en hagelslag, zijn we deze vieze, onaantrekkelijke stad gauw uitgevlucht voor een nieuw, bijzonder avontuur.
De locale bus, volledig volgepropt, bracht ons in dik 3 uur in Bukit Lawang, midden in de jungle. Na stortregens, omgevallen bootje, slapen in de jungle, slangen en een aap op onze kamer, kunnen wij zeggen dat we de jungle goed hebben doorstaan.
In Bukit Lawang hadden we al snel een erg leuke bungalow gevonden met uitzicht op de jungle, de rivier en hopelijk orang oetans.
Het was er erg rustig, weinig toeristen, hoewel ze er hier om zitten te springen! Helaas is in 2003 het toerisme ingestort, doordat een vloed het dorp bijna volledig heeft weggevaagd. Nog steeds is men bezig met de wederopbouw van het dorp. Toch zijn de mensen, ondanks dat de meesten destijds alles zijn kwijtgeraakt en er veel doden waren, heel positief en erg vriendelijk.
Die middag zagen we al gelijk de eerste orang oetans.
GEWELDIG!!!
Vanaf ons terras zagen we er een aan de overkant van de rivier rondstruinen. Uiteraard wilden we dit van dichterbij bekijken. Met een kleine kano hebben we ons naar de overkant van de rivier laten brengen, naar het voedingscentrum. De orang oetans die hier gevoerd worden, zijn semi-wild en zijn gered uit gevangenschap of vanuit plaatsen waar de bossen gekapt zijn. Ze worden bij dit centrum extra gevoerd om weer op krachten te komen. Er leven er nu ongeveer 500, wild en semi-wild.
Aangekomen aan de overkant zagen we gelijk 3 orang oetans, wachtend op hun maaltje. 1 moeder met jong en Rada, een jong vrouwtje. Van enkele meters afstand konden we de beesten observeren terwijl ze lekker met elkaar aan het spelen waren. Daarna op naar de voedingsplek. Hier zaten nog een stuk of 5 orang oetans, waaronder Jackie die iedereen wil knuffelen en een grote wilde mannetjes orang oetan, waar zelfs de rangers veel respect voor hebben. De beesten zijn dan ook erg groot en sterk. Het mannetje weegt bijvoorbeeld bijna 100 kg!
Het middagmaal bestond uit bananen (jaja), meloen en vetvrije melk die de orang oetan gewoon uit een bekertje drinken. Een geweldig gezicht en heel mooi om mee te maken.
Toen we de volgende dag het dorpje inliepen, zagen we alweer een orang oetan aan de overkant van de rivier. Er waren net veel kinderen aan het zwemmen, maar ze moesten direkt het water uit. Je weet nooit wat zo'n aap doet natuurlijk. De kinderen hadden inmiddels 2 attracties: De aap en ons! Hello Mister, Hello Miss! How are you?
's Middags besloten we nogmaals naar het voedingscentrum te gaan. De vorige dag was het zo leuk! Weer met de kano over, maar op het moment dat we aan de overkant waren, begon het te stortregenen en te onweren. Gelukkig konden we samen met de rangers en nog enkele toeristen schuilen bij de villa van het centrum. Net als wij houden ook orang oetans niet van regen en dus werd er ook niet gevoerd. Ze zouden tenslotte toch niet uit hun schuilplaats vandaan komen.
Hoewel... Ineens zagen we daar weer de moeder met haar kind en Rada. Hard rennend, bang om nat te worden (het zijn toch echt net mensen!), kwamen ze richting villa. De moeder installeerde zich met haar jong op de reling van de veranda en Rada zocht een plekje in een gat in het plafond. Van heeeeeel dichtbij konden we de beesten nu zien ,terwijl zij hun eten en drinken kregen. Voor het eerst tijdens onze reis hadden wij onze camera vergeten!!! Echt heel jammer dat we hiervan niets hebben kunnen vastleggen, maar aan de andere kant goed, want de camera was vast nat geworden.
Zo hebben we een uur lang doorgebracht bij de villa. Toen vonden de rangers het tijd naar de overkant te gaan, voordat de rivier te hoog zou zijn en we deze niet meer konden oversteken. Toen we dit hoorden, bedachten wij gelukkig dat we dan wel in de eerste kano moesten zitten. Brutaal als we zijn geworden tijdens deze reis, stonden we dus vooraan en bereikten we als eerste de overkant. Het spoelde nog steeds en we waren in no-time zeiknat. Terwijl we naar ons hotel renden, hoorden we ineens gegil. Toen we achterom keken, zagen we allerlei mensen in het water. De 2e boot was omgeslagen en de mensen werden meegesleurd in de rivier. Een eng gezicht om te zien, maar gelukkig stond iedereen enkele ogenblikken later weer aan wal. De rivier was ook ineens niet mooi helder meer, maar viesbruin en het water steeg snel. Al met al een nare, rare belevenis.
Toen we dan zeiknat onze kamer bereikten en Jan de deur opendeed, wachtte ons een nieuwe verrassing.
Op ons bed zat een makaak-aap uit het raam te staren en te wachten tot het droog werd.
Met behulp van enkele stenen is de aap snel weggejaagd en konden wij eindelijk even bijkomen op ons balkon. Hoewel... Overal om ons heen zaten makaken. Ze waren voor de bui al onrustig en dat was niet bepaald minder geworden. Met luide knallen lieten ze zich op ons dak vallen. Een balkon verder was volledig bezet door de beesten, die daar zaten te spelen. Vlak voordat de regen stopte, waren ze ineens allemaal weg. Aan het gedrag van deze apen kon je dus goed zien wanneer het ging regenen en wanneer het weer droog werd.
De 2 dagen daarop hebben we een jungle trekking gedaan. De eerste dag hebben we een mooie, moeilijke tocht gemaakt door de jungle. Gladde paadjes, soms zelfs een beetje te glad. Gedurende de hele tocht moesten we alert zijn op orang oetans. Mochten we een wilde zien en deze kwam uit de boom, dan moesten we maken dat we wegkwamen. Erg spannend dus. Uiteindelijk hebben we weer zo'n 5 orang oetans gezien. Heel erg mooi. Het was die dag heel warm en vochtig en toen we aankwamen op "de camping" hebben we gelijk een duik in de rivier genomen.
Het Hilton, zoals het door de gidsen genoemd werd, bestond uit een stuk plastic en zeer dunne matjes. Door alle geluiden, geritsel, gekriebel en stenen die in ons lichaam prikten, hebben we niet veel geslapen. Maar de vers gebakken bananenpannekoeken, de ochtendduik in de rivier en het raften terug naar het dorp maakten veel goed.
2 mooie dagen dus!
De volgende dag zijn we weggegaan uit Bukit Lawang richting Berastagi, een tussenstation op de weg naar Lake Toba. 6 uur lang hebben we als sardientjes in een blikje in een oude, gammele bus gezeten. Bedenk daarbij de vieze, rokende mensen, de uitlaatgassen, de warmte en vochtigheid. Jullie begrijpen het vast: We waren het spuugzat na deze tocht. Gelukkig hadden we een leuk hotel uitgezocht, waar we gelijk maar 2 nachten zijn gebleven.
Afgelopen maandag zijn we verder gegaan naar Lake Toba. We zitten nu op het eiland Samosir in het plaatsje Tuk Tuk (en da's geen grap :-) )
We hebben een hele leuke cottage en denken dat we ons hier wel weer een aantal dagen gaan vermaken met o.a. fietsen, brommer huren en misschien wel zwemmen.
Jullie horen het wel weer!
Groeten uit een nog steeds warm Indonesie.
Jan en Carola
-
04 Juni 2008 - 05:28
Syta Hoedemaker:
Volgens mij wordt het straks zwaar voor jullie hier in Nederland. Al die leuke dingen die jullie daar doen, dat wordt afkicken straks hier. Zit het er al weer bijna op?
Het is trouwens ontzettend leuk om op deze manier met jullie mee te genieten. Nog heel veel plezier en tot het volgende bericht. -
04 Juni 2008 - 05:38
Andre:
Dat ziet er allemaal super gaaf uit zeg! Een aap als huisdier is jullie dus niet bevallen?
Liefs Andre -
04 Juni 2008 - 06:46
Elisabeth:
Nou fraai! Komt er een keer familiebezoek langs, wordt deze meteen van stenen van de kamer afgejaagd. -
04 Juni 2008 - 07:47
Papaharry:
Hier dan een reactie even van mij uit het "echte" Tuk! Wat weer een belevenissen. Ik ga nu gewoon golfen en vind die bossen al mooi, maar wat moet dit geweldig zijn. Mail morgen wel even uitgebreider. Liefs Papaharry -
04 Juni 2008 - 07:57
Christa:
Ik zit in Steenwijk, maar wel aan de Tukseweg. Wat grappig. Maar wat een belevenissen. Ik ben het trouwens wel met Elisabeth eens: je moet wat aardiger zijn voor de familie!
liefs ma -
04 Juni 2008 - 09:49
Elisabeth:
correctie: "wordt deze MET stenen van de kamer afgejaagd".
:-) -
04 Juni 2008 - 14:13
Annie En Meilom:
Wat doen jullie een hoop op het is haast niet te verwerken.Veel plezier en tto de vogende keer -
04 Juni 2008 - 15:00
Jan En Marianne:
Hallo hier twente
Het is hier op dit moment ook tropisch warm. Alleen komen hier geen apen en slangen uit de boom vallen. Spannend al die beesten. Carola doe je wel een oog dicht in de jungle?
groet -
04 Juni 2008 - 15:02
Karel En Trijntje:
Zo te lezen hebben jullie weer heel wat mee gemaakt.Luxe camping hoor.Je moet er wat voor over hebben om je familie in het wild te zien.En wat die stort bui betreft zoiets hebben wij de afgelopen nachten ook gehad.De video's zijn erg mooi.G. en Geniet nog maar van deze laatste weken.Groetjes Pa en Ma. -
04 Juni 2008 - 19:16
Christiaan:
Indrukwekkend weer allemaal zeg. Geniet nog van de laatste weken en Take care.
Liefs Christiaan -
04 Juni 2008 - 19:20
Karianne:
Superleuk wat jullie allemaal doen/meemaken! Alhoewel sommige dingen op het moment zelf misschien iets minder zijn. Spreken jullie de taal al een beetje?
Groetjes van ons! -
04 Juni 2008 - 20:02
Hglm:
ziet er super uit. wel spannend allemaal.
geniet er nog maar even lekker van
groetjes van ons -
04 Juni 2008 - 20:56
Henk En Marrie:
Hallo jan en carola.
Wat een grote apen daar kun je rustig ontzag voor hebben maar wel een leuk gezicht.
En die regen die kennen wij ook heeft hier ook gespoeld. maar wat weer een belevenissen best spannend maar mooi.
Nu maar weer tot de volgende mail .
liefs henk en marrie -
04 Juni 2008 - 22:37
Maurice En Jeannette:
weer even met jullie meegenieten hoor... wat is het weer bijzonder om te lezen en om te kijken. Ook dankzij de video's. echt super.
Dit wordt gewoon de rest van je leven heimwee hebben volgens mij.
groetjes uit een wat raarweerderig Steenwijk -
05 Juni 2008 - 06:46
Mark En Yvonne:
Het is allemaal niet te bevatten vanaf deze kant. We zitten al geestelijke bijstand te bedenken voor jullie, als jullie straks thuiskomen...jullie hebben wel AL die mooie foto's. Prachtig, ademloos zitten bekijken! -
05 Juni 2008 - 06:46
Yvonne:
ze lijken ook ECHT op jou, Jan! (flauw grapje, maar niemand had hem nog gemaakt, dus ach...) -
05 Juni 2008 - 07:39
Elly:
Gaaf tentje ja, maar je bent nu eenmaal backpacker of niet... Jullie apen, wij hier (oranje) EK leeuwen (AH heeft dit keer geen Wuppies maar Welpies). Geniet nog de laatste weken, en wij genieten ook nog even van jullie prachtige verhalen en foto's! Tot mails! -
05 Juni 2008 - 17:49
Jan En Liane:
geweldig daar, we vinden het te gek dat jullie ons allemaal een beetje meenemen op jullie reis.
bedankt en tot gauw.
groetjes de tokkies -
09 Juni 2008 - 19:39
Cees En Hennie:
hallo jan en carola
heb net even ademloos jullie verhaal gelezen
het is toch haast niet te geloven wat een belevenissen jullie mee maken geweldig maar ook eng hoor die hele grote apen en dan die slangen brrr.ik vind het super wat jullie doen.
Maar dat stukkie hilton had ik over geslagen (denk ik) het idee spinnen en slangen nee dat is niks voor mij.
veel plezier nog en tot gauw. gr cees en hennie. -
10 Juni 2008 - 10:27
Anne-Marie:
Hallo luitjes,
wat mooi om dit allemaal te zien en te beleven, ik geniet van jullie foto's en verhalen. Ik ben het eens met nicht Syta, wat zal het wennen zijn in het drukke westen voor juliie, geniet nog lekker van fietsen, brommeren etc.
Groetjes, van Anne-Marie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
